Grootfontein Namibië
Onderweg naar de Caprivi strook kom je langs Grootfontein, een van de drie plaatsen in de vruchtbare Otavi driehoek (samen met Otavi en Tsumeb). In deze omgeving valt aanzienlijk meer regen, met name in de zomer, dan in de rest van Namibië en het is dan ook logisch dat dit een belangrijk landbouwgebied is. In de lente (september en oktober) staan de jacaranda- en flamboyantbomen hier prachtig in bloei.
Ook was dit ooit een belangrijk mijnengebied waar zink en vanadium werd gewonnen. De mijnen zijn inmiddels gesloten maar hebben in de loop der tijd interessante fossiele vondsten opgeleverd.
De oorspronkelijke bewoners van het gebied waren de San die het de naam Gei-/ous (grote fontein) gaven (het streepje spreek je uit als een ‘klikgeluid’). Ook de Herero en Owambo zochten hier hun heil vanwege het begrazingspotentieel.
In 1885 vestigden zich in Grootfontein 40 boerenfamilies uit Zuid-Afrika. Ze maakten deel uit van de Dorsland-trekkers die op weg waren naar Angola. Toen dat gebied onder Portugese controle kwam, keerden ze terug en stichtten de Republiek Upingtonia in Grootfontein om het na twee jaar alweer te verlaten. Enkele jaren later werd het hoofdkantoor van de South West Africa Company. In het Duitse fort is tegenwoordig een museum gevestigd wat je een goede kijk op de geschiedenis van de streek geeft.
Vierentwintig kilometer ten westen van Grootfontein ligt de enorme Hoba meteoriet, de belangrijkste trekpleister van de omgeving. Met meer dan 60 ton is dit de grootste (voor zover bekend) meteoriet op aarde én tevens de grootste natuurlijk voorkomende ijzermassa die tot nu toe is gevonden aan de aardoppervlakte. De meteoriet kwam zo’n 80.000 jaar geleden onze atmosfeer binnen zeilen. Door z’n vlakke vorm werd de snelheid afgeremd waardoor hij min of meer intact neerkwam. Erosie, het afnemen van monsters en vandalisme leidden door de jaren heen wel tot afname van de massa en tegenwoordig is de meteoriet een beschermd nationaal monument.